Sensor lemah sing cerdas bisa nyuda karusakan lingkungan saka pupuk

Industri tetanèn minangka hotbed inovasi ilmiah lan teknologi.Peternakan modern lan operasi pertanian liyane beda banget karo jaman biyen.
Profesional ing industri iki asring gelem nggunakake teknologi anyar kanggo macem-macem alasan.Teknologi bisa mbantu nggawe operasi luwih efisien, ngidini para petani nindakake luwih akeh ing wektu sing luwih sithik.
Nalika populasi saya tambah, produksi panganan terus saya tambah, kabeh gumantung saka pupuk kimia.
Tujuan utama yaiku supaya para petani mbatesi jumlah pupuk sing digunakake nalika ngoptimalake panenan.
Elinga yen sawetara tanduran mbutuhake pupuk liyane, kayata gandum.

Pupuk minangka zat sing ditambahake ing lemah kanggo ngrangsang wutah tanduran lan wis dadi bagian integral saka produksi tetanèn, utamane karo industrialisasi.Ana pirang-pirang jinis pupuk, kalebu pupuk mineral, organik lan industri.Umume ngemot telung nutrisi penting: nitrogen, fosfor lan kalium.
Sayange, ora kabeh nitrogen tekan crops dhewe.Nyatane, mung 50% saka nitrogen ing pupuk digunakake dening tetanduran ing lahan pertanian.
Mundhut nitrogen minangka masalah lingkungan amarga mlebu ing atmosfer lan badan banyu kayata tlaga, kali, kali lan segara.Sampeyan uga kudu dicathet yen ing tetanèn modern, pupuk nitrogen paling asring digunakake.
Sawetara mikroorganisme ing lemah bisa ngowahi nitrogen dadi gas sing ngandhut nitrogen liyane sing disebut gas omah kaca (GHG).Tambah tingkat emisi gas omah kaca menyang atmosfer nyebabake pamanasan global lan, pungkasane, owah-owahan iklim.Kajaba iku, nitrous oxide (gas omah kaca) luwih efektif tinimbang karbon dioksida.
Kabeh faktor kasebut bisa nduwe pengaruh negatif marang lingkungan.Pupuk sing ngemot nitrogen minangka pedhang kanthi ujung loro: penting banget kanggo tuwuh tanduran, nanging nitrogen sing berlebihan bisa dibebasake menyang udhara lan nyebabake sawetara efek ala ing urip manungsa lan kewan.
Amarga luwih akeh konsumen nggunakake gaya urip sing luwih ijo, perusahaan ing kabeh industri pengin ngetrapake praktik sing luwih lestari kanggo menehi pengaruh positif marang lingkungan.
Petani bakal bisa ngurangi jumlah pupuk kimia sing digunakake ing produksi potong tanpa mengaruhi asil.
Para petani bisa nyetel cara pembuahan adhedhasar kabutuhan tartamtu saka tanduran lan asil sing dikarepake.